Βαλδουίνος Β΄ της Φλάνδρας
| Βαλδουίνος Β΄ της Φλάνδρας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 863 |
| Θάνατος | 10 Σεπτεμβρίου 918 Γάνδη |
| Τόπος ταφής | Saint Peter's Abbey και Αββαείο του Σαιντ-Μπερτέν |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κόμης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Έλφθριθ της Φλάνδρας[1][2] |
| Τέκνα | Αρνούλφος Α΄ της Φλάνδρας[1] Αδαλούλφος της Βουλώνης[3] Mathilde van Vlaanderen, Comtesse de St. Pol[3] Ealswid of Flanders Ermentrude of Flanders |
| Γονείς | Βαλδουίνος Α΄ της Φλάνδρας[1] και Ιουδήθ της Φλάνδρας[1] |
| Αδέλφια | Raoul of Flanders |
| Οικογένεια | Οίκος της Φλάνδρας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βαλδουίνος Β΄ της Φλάνδρας (865 – 10 Σεπτεμβρίου 918), δεύτερος Κόμης της Φλάνδρας (879–918) ήταν υιός και διάδοχος του Βαλδουίνου Α΄ της Φλάνδρας γενάρχη του Οίκου της Φλάνδρας και της Ιουδήθ της Φλάνδρας κόρης του Καρόλου του Φαλακρού.[4] Πρόγονος του από την πλευρά της μητέρας του ήταν ο Καρλομάγνος.[5]
Οχύρωση της Φλάνδρας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πρώτα χρόνια ο Βαλδουίνος δέχτηκε μια σειρά σκληρών επιδρομών από τους Βίκινγκ στη Φλάνδρα.[6] Ο Βαλδουίνος πιέστηκε να μετακινηθεί βόρεια στην περιοχή που έμεινε αργότερα γνωστή ως κομητεία της Φλάνδρας και οικοδόμησε πολλά ξύλινα κάστρα όπως η Σαντ-Ομέρ, η Μπρυζ, η Γάνδη και το Κόρτρεϊκ.[6] Στην συνέχεια κυρίευσε πολλά εδάφη που είχαν εγκαταλείψει οι βασιλικοί και οι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι.[7] Πολλές από τις νέες ακροπόλεις που οικοδόμησε στέγασε αυλές, στρατώνες και γραφεία.[6] Παντρεύτηκε την Έλφθριθ της Φλάνδρας κόρη του Αλφρέδου του Μέγα (893 - 899).[8] Με την Άγγλο-Φλαμανδική συμμαχία πέτυχε να ελέγξει την κοιλάδα στα νότια του ποταμού Κάντς.[9]
Πόλεμοι με τους Φράγκους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο βασιλιάς των Δυτικών Φράγκων Κάρολος ο Παχύς εκθρονίστηκε (888) αφήνοντας πολλούς υποψήφιους αντικαταστάτες.[10] Ο Βαλδουίνος Β΄ σαν εγγονός του Καρόλου του Φαλακρού είχε επίσης κληρονομικά δικαιώματα στον θρόνο.[7] Ο Βαλδουίνος ωστόσο και πολλοί άλλοι ευγενείς αποφάσισαν να δώσουν το στέμμα στον Αρνούλφο της Καρινθίας αλλά εκείνος το αρνήθηκε.[10] Ο Εύδης Α΄ της Γαλλίας από τον Οίκο των Ροβερτιδών ανακηρύχτηκε νέος βασιλιάς των Δυτικών Φράγκων.[11] Οι σχέσεις του Εύδη με τον Βαλδουίνο χειροτέρευσαν όταν ο Εύδης αρνήθηκε να βοηθήσει τον Βαλδουίνο στις προσπάθειες του να ελέγξει το κάστρο του Σαιν Μπέρτιν, ο Εύδης επιτέθηκε στον Όθων στην Μπρυζ αλλά δεν μπόρεσε να επικρατήσει.[10] Ο Βαλδουίνος Β΄ επεκτάθηκε νότια και κέρδισε τον έλεγχο του Αρτουά με το ισχυρότατο αβαείο του Σαιν Βάαστ.
Σύγκρουση με την εκκλησία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν έγινε ηγούμενος στο αβαείο ο Φούλκων του Ρεμς (900) ο Βαλδουίνος δολοφόνησε τον αρχιεπίσκοπο και αφορίστηκε από τον πάπα Βενέδικτο Δ΄.[9] Σε νέες προσπάθειες να επεκταθεί στην κοιλάδα του ποταμού Σαμ του αντιστάθηκε ο Ερβέρτος Α΄ του Βερμαντουά αλλά ο Βαλδουίνος τον δολοφόνησε και αυτόν.[9] Ο Βαλδουίνος Β΄ της Φλάνδρας πέθανε κοντά στην Γάνδη (10 Σεπτεμβρίου 918) και τον διαδέχτηκε ο μεγαλύτερος γιος του Αρνούλφος Α΄ της Φλάνδρας, ο μικρότερος γιος του Αδαλούλφος της Βουλώνης έγινε ο πρώτος κόμης της Βουλώνης.[12]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε τη Αίλφθρυθ των Ουέσσεξ, κόρη τού Αλφρέδου της Αγγλίας και είχε τέκνα:
- Αρνούλφος Α΄ π.890-964, κόμης της Φλάνδρας. Απόγονοί του οι δύο πρώτοι Λατίνοι αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης.
- Αδαλούλφος π.830-933, κόμης της Βουλώνης. Ιδρυτής τού κλάδου της Βουλώνης. Απόγονοί του οι δύο πρώτοι βασιλείς της Ιερουσαλήμ.
- Εαλσβιντ.
- Ερμεντρουτ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Kindred Britain»
- ↑ p10263.htm#i102630. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ John E. Morby, "The Sobriquets of Medieval European Princes", Canadian Journal of History, 13:1 (1978), p. 8.
- ↑ Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Verlag von J. A. Stargardt, Marburg, Germany, 1984), Tafel 5
- ↑ 6,0 6,1 6,2 David Nicholas, Medieval Flanders (Longman Group UK, Ltd., 1992)pp. 17–18
- ↑ 7,0 7,1 Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, Trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia), p. 235
- ↑ Abels, Richard P. (1988). Lordship and Military Obligation in Anglo-Saxon England. British Museum Press. p. 189
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, Trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia), p. 236
- ↑ 10,0 10,1 10,2 David Nicholas, Medieval Flanders (Longman Group UK, Ltd., 1992)p. 19
- ↑ Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, Trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia), p. 237
- ↑ Philip Grierson, 'The Relations between England and Flanders before the Norman Conquest', Transactions of the Royal Historical Society, Vol. 23 (1941), p. 86
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Abels, Richard P. (1988). Lordship and Military Obligation in Anglo-Saxon England. British Museum Press.
- David Nicholas, Medieval Flanders (Longman Group UK, Ltd., 1992)
- Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Verlag von J. A. Stargardt, Marburg, Germany, 1984)
- Folcwine. Gesta Abbatum S. Bertini Sithiensium.
- Glay, Edward Le (1886). Histoire des comtes de Flandre et des Flamands au moyen âge
- John E. Morby, "The Sobriquets of Medieval European Princes", Canadian Journal of History, 13:1 (1978)
- Philip Grierson, 'The Relations between England and Flanders before the Norman Conquest', Transactions of the Royal Historical Society
- Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, Trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia)
